مبارزات بهداشت عمومی در دهه ۱۹۲۰ برای متوقف کردن گسترش سل تلاش کردند انتقال[ویرایش]
مردمی که در تماس‌های طولانی مدت، مکرر یا نزدیک به افراد مبتلا به سل هستند در معرض خطر آلوده شدن به عفونت با نرخ عفونت حدود ۲۲ درصد می‌باشند.[۴۱] یک فرد مبتلا به سل فعال اما درمان نشده می‌تواند ۱۰-۱۵ نفر یا بیشتر را در هر سال آلوده کند.[۴] به‌طور معمول، تنها افراد دارای سل فعال این بیماری را انتقال می‌دهند. تصور نمی‌شود که افراد مبتلا به عفونت نهفته، مسری باشند.[۱] احتمال انتقال از فردی به فرد دیگر به عوامل متعددی بستگی دارد که این عوامل عبارتند از تعداد قطرات عفونی که حامل منتشر می‌کند، کارآمدی تهویه محیط زیست افراد، مدت زمان در معرض قرار گرفتن، میزان واگیردار بودن گونه «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» و سطح ایمنی در فرد غیرآلوده.
معمای هوش چگونگی زنده ماندن؛میتونین بگین پسر چگونه توانست از تصادف جون سالم به در ببرد؟
[۷] این دسته از افراد در معرض خطر بالایی برای عفونت سل قرار دارند:
اولین نکته این است که تماس با آفتاب به وضوح بر سرخی و التهاب این ضایعات می افزاید، بنابراین افرادی که به این بیماری دچار هستند باید تا جایی که امکان دارد پرهیز کنند.همچنین اگر این ضایعات پوستی در اسرع وقت درمان نشوند، احتمال دارد که « اسکار» یا جوشگاه در این اماکن ایجاد شوند یا رنگ پوست کم رنگ یا پر رنگ تر شود.
بیماری سلیاک می‌تواند بر هر فردی تاثیر بگذارد. با این حال، در افرادی که دارای ویژگی‌های زیر است بیشتر دیده‌می‌شود:
سل به عنوان گسترده‌ترین بیماری همه گیر بین فقرای شهری، باعث بزرگترین نگرانی عمومی در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شد. در سال ۱۸۱۵، از هر چهار مورد مرگ در انگلستان، یک مورد به دلیل «سل» بود. در سال ۱۹۱۸، سل دلیل یکی از هر شش مورد مرگ در فرانسه بود. پس از اینکه دانشمندان دهه۱۸۸۰ فهمیدند که بیماری مسری است، سل در فهرست بیماری‌های قابل اخطار رسمی بریتانیا قرار گرفت. کمپین‌هایی برای جلوگیری از تف کردن مردم در مکان‌های عمومی شروع شد و فقرای آلوده به رفتن به آسایشگاه‌هایی «تشویق» می‌شدند که شبیه زندان بود در حالیکه در آسایشگاه‌ها برای طبقات متوسط و بالای جامعه، مراقبت‌های پزشکی عالی و ثابتی ارائه می‌کردند.
منبع: برترین ها برچسب‌ها: بیماری خود ایمنی بیماری لوپوس لوپوس آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
نرخ سل در اروپا، در اوایل قرن هفدهم شروع به افزایش کرد. سل در اروپا در قرن هجدهم به اوج خود رسید، زمانی که عامل نزدیک به ۲۵٪ از تمام مرگ و میرها بود.[۱۰۹] مرگ و میر پس از بیماری ها سل آن در دهه ۱۹۵۰ نزدیک به ۹۰٪ کاهش یافت.[۱۱۰] بهبود سلامت عمومی به‌طور قابل توجهی میزان سل را حتی قبل از استفاده از استرپتومایسین و آنتی‌بیوتیک‌های دیگر کاهش داد.
○ تشخیص اچ آی وی یا داشتن وضعیتی دیگر که سیستم ایمنی را به خطر می‌اندازد
[۱۴] سل خارج ریوی به‌طور معمول در افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی هستند و کودکان رخ می‌دهد. سل خارج ریوی در بیش از ۵۰٪ از افرادی که اچ‌آی‌وی دارند، دیده می‌شود.[۱۴] مکان‌های عفونت قابل توجه خارج ریوی عبارتند از:
بیماری سلیاک خطرناک نیست. تنها نیاز به پیگیری در درمان دارد. اگر بیماری سلیاک دارید، نیاز به پیگیری پزشکی دارید تا مطمئن شوید علائم شما به یک رژیم غذایی بدون گلوتن پاسخ داده است یا نه. پزشک همچنین می‌خواهد مطمئن شود که شما به نیاز برای حفظ رژیم غذایی طی زندگیتان باور دارید. پزشک با کمک آزمایش خون پاسخ شما به درمان را ارزیابی می‌کند. نتایج این آزمایشات که عمدتا به عنوان راهی برای تشخیص بیماری سلیاک طراحی شده‌اند، معمولا هنگامی که شما به مدت ۶ تا ۱۲ ماه غذای بدون گلوتن مصرف کنید، منفی می‌شوند.
[۴۴] در سال ۲۰۰۷، حدود ۱۳٫۷ میلیون مورد مزمن فعال وجود داشت.[۵] در سال ۲۰۱۰، ۸٫۸ میلیون مورد جدید سل و ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر شناسایی شد که بیشتر این‌ها در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتد.[۶] از این ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر در حدود ۰٫۳۵ میلیون نفر در افراد آلوده به اچ‌آی‌وی رخ داد.[۸۵]
اگر بیماری سلیاک در شما تشخیص داده‌شود، باید از خوردن تمام مواد غذایی حاوی گلوتن اجتناب کنید. از پزشک خود بخواهید که شما را به متخصص تغذیه ارجاع دهد تا بتوانید برنامه‌ی رژیم غذایی سالم بدون گلوتن داشته‌باشید زیرا مهم است که ویتامین‌ها، مواد مغذی، فیبر و کلسیم را در رژیم غذایی خود به مقدار کافی دریافت‌کنید.